Jouw jaarplan is af. Of bijna. Waarschijnlijk staan er hartstikke nuttige dingen in. Over de belangrijkste resultaten voor dit jaar. Over hoe jouw team gaat bijdragen aan de organisatiedoelstellingen. Over strategie en focuspunten. Over FTE’s, KPI’s of zelfs ROI’s.
Misschien ben jij een manager die hier uitgebreid de tijd voor heeft genomen. Met de deur op slot. Of samen met jouw team. Of misschien ben jij de manager die blij is dat de plicht weer is voldaan. Die blij is dat je dit jaarlijkse gedrocht weer hebt kunnen afvinken. Dat maakt eigenlijk niet uit.
Ik ben vooral benieuwd wat je er vervolgens mee doet. En welke rol jij hierin ziet weggelegd voor jouw team. Verdwijnt het in de la of wordt er actief invulling aan gegeven?
Mijn boodschap is niet dat een jaarplan heilig is. Verre van zelfs. Er zijn talloze manieren om richting en sturing te geven aan de gewenste resultaten. En duidelijkheid te creëren met en voor jouw team. Ik zie echter (te) vaak dat wordt aangenomen dat de prioriteiten helder zijn, terwijl dit in de praktijk niet zo is. Te vage doelstellingen. Teveel doelstellingen waardoor er geen duidelijke focus is. Conflicterende belangen en prioriteiten tussen teams en afdelingen. Vaak komt dit pas aan het licht nadat de doelen op papier zijn gezet.
Oftewel: wat zijn de implicaties van de keuzes in het jaarplan? Hoe vertaalt zicht dat naar de dagelijkse praktijk? Wat verwacht je daarin van jouw team? Wat hebben zij van jou als manager nodig? Hoe ziet succes eruit?
Heb jij het gevoel dat hier nog winst te behalen is? Ik denk graag met je mee hoe jij en jouw team voortvarend aan de slag kunnen met de doelen en ambities uit het jaarplan!